فهم ماهیت، مزایا و محدودیت‌های سمعک

در استفاده موفق از سمعک انتظارات واقع‌بینانه داشتن از آن خیلی مهم است. با توجه به بررسی ها معلوم می‌شود که نارضایتی از سمعک و نظرات منفی نسبت به آن بیش‌تر به علت انتظار غیر واقعی داشتن از آن است. قبل از استفاده از سمعک باید بدانیم که سمعک‌ صداها را بلندتر می‌کند ولی واضح‌تر نمی‌کند. البته هوشیاری را هم بیش‌تر می‌کند. باید توجه کرد که سمعک همه مشکلات مربوط به کم شنوایی را برطرف نمی‌کند. تجویز مناسب سمعک صداهای آرام را به بلندی راحتی می‌رساند و نمی‌گذارد به حد دردناکی برسند و به علاوه جایی که بیش‌ترین کم‌شنوایی هست بیش‌ترین تقویت صورت می‌گیرد. به علاوه استفاده بردن از سمعک بستگی دارد به این‌که گوش مریض چقدر می‌تواند صدا‌ها را تمیز بدهد و یا یاد بگیرد که آنها را تمیز بدهد. موفقیت در این عمل به بیمار و گوش او بستگی دارد نه به عملکرد مناسب سمعک.

کسانی که تازه از سمعک استفاده می‌کنند باید بدانند جاهایی که آنها بیش‌ترین نیاز دا را سمعک دارند، ضعیف‌ترین عملکرد را دارد. افراد دچار ضایعه حسی- عصبی نسبت به افراد نرمال افت بیش‌تری در تمایز گفتار در حضور نویز دارند.

صنعت ساخت سمعک در تلاش است با استفاده از مدار processing سیگنال اتوماتیک و سمعک‌های قابل برنامه‌ریزی، دیجیتال و آنالوگ عملکرد سمعک را در حضور نویز بهبود بخشند. در بررسی smedly1990‌روی افراد مسن شایع‌ترین مشکلاتشان ضعف عملکرد در حضور نویز است.

کج فهمی‌ها باید اصلاح شودبعضی از افراد فکر می‌کنند که استفاده از سمعک حساسیت شنوایی را بهتر می‌کند. باید به آنها آگاهی داد در حالی‌که توجه شنیداری و توانایی عمل قاعدتاً در طول استفاده از سمعک بهتر می‌شود اما تکرار گوش کردن با سمعک حساسیت شنیداری را بهتر نمی‌کند. برعکس گزارش‌هایی از تغییر آستانه در اثر استفاده از سمعک وجود دارد. البته این گزارش‌ها عمومیت ندارند. این افراد به بیمارانشان می‌گویند که شنوایی‌شان تغییر بارزی خواهد کرد و لازم است به طور مرتب تحت ارزیابی شنوایی قرار بگیرند. برای بزرگسالان کم‌شنوا، سالی یک بار و برای کودکان کم‌شنوایی که از سمعک استفاده می‌کنند هر 6 ماه یکبار ارزیابی شنوایی لازم است.

خیلی از بزرگسالان معتقدند استفاده از سمعک چنان فرد را به خودش وابسته می‌کند که در شرایط بدون سمعک مشکلش از قبل بیش‌تر می‌شود. از سویی اگر این‌قدر وابستگی ایجاد می‌شود پس دلیلی برای محروم شدن از آن نیست.

بعضی استفاده کنندگان از سمعک ممکن است به اشتباه فکر کنند که عصب گوششان از بین رفته یا ضایعه دیده و بنابراین سمعک کمکشان نمی‌کند. باید به آنها گفته شود گرچه تقویت کننده مکانیسم حسی صدمه دیده را جبران نمی‌کند، اغلب کسانی‌که از سمعک استفاده می‌کنند و از آن سود می‌برند کم‌شنوایان حسی عصبی‌اند. کسانی‌که کم‌شن.ایی یک‌طرفه دارند هم وضعیت مشابهی دارند. کسانی که افت در فرکانس‌های بالا دارند کاندیدای خوبی برای سمعک نیستند. ممکن است به آنها بگوییم که نمی‌توانند از سمعک بهره ببرند. به طور خلاصه ادیولوژیست باید به فهمیده‌ها و نافهمیده‌های مریض گوش کند و سؤالاتش را جواب دهد، توضیح بدهد و اطمینان بدهد.