باتوكل به نام اعظمش...
گوش‌هايت را بگير و دنياي سرشار از سكوت را تصور كن! دنيايي كه در آن تنها صداي بوق بلند
اتومبيل‌ها را بطور مبهم مي‌شنوي اما از ترنم آبي باران، نغمه‌هاي سبز پرندگان، نواي دلنشين مادر و
صداي خنده‌هاي شادمانه كودكان بي‌خبر خواهي ماند.
سخت است. نه؟ تحمل سكوتي كه ناشنوايان سالها گرفتار آن هستند، براي چند ساعت نيز دشوار است. چرا كه نداشتن حس شنوايي يعني محروم ماندن از نغمه‌هاي خوش هستي، محدود شدن ارتباطات، اختلالات گفتاري و ...
پس بيا فكر ديگري كنيم. بيا تصور كن كه اگر به ياري تو يك ناشنوا با دنياي آواها و نغمه‌ها آشنا شود، چه
احساسي خواهي داشت؟ آيا فكر نمي‌كني كه اين لذت بزرگتر از همه لذتها است؟ لذت اين كه يك ناشنوا با لبخندي شيرين به تو بگويد كه :
به ياري علم، انديشه و دستهاي پرمحبتت، براي اولين‌بار نغمه پرندگان را شنيده است؟
اين لذتي است كه بسياري از شنوايي شناسان با آن آشنا هستند.
(...اين وبلاگ كلاسي به همت دانشجويان عزيز اديولوژي شهيد بهشتي
طراحي شده اميدوارم كه اين وبلاگ باعث تبادل اطلاعات و همبستگي
بيشتر همه ما بشه و مفيد واقع بشه....
منتظر نظرات خوب همه شما عزيزان هستيم...)
گوش کن...