کم شنوایی و دیابت

مطالعات نشان داده اند که افراد مبتلا به دیابت دو برابر افراد بدون دیابت در معرض کم شنوایی هستند. مطالعات حاکی از علل احتمالی آسیب به رگ ها یا اعصاب گوش داخلی هستند که معمولا از عوارض همراه با دیابت می باشند. متخصصان علم شنوایی براین باورند که دیابت شنوایی شما را از چند راه متاثر می کند، تغییرات شیمیایی رگ های خونی و اعصاب در گوش داخلی، اختلال در برخی اندام های موثر در انتقال اصوات ، و تولید انواع سمعک که باعث رشد عوامل قارچی و عفونت های کانال گوش شده و به نوبه خود باعث ضخیم شدن و یا از بین رفتن سلول های حساس به شنوایی که برای شنیدن وبرقراری تعادل لازمند می شود. 

برای افراد مبتلا به دیابت انجام معاینات سالیانه شنوایی ضروریست تا در صورت هرگونه نقصان در آستانه های شنوایی اقدامات لازم صورت گیرد تا کیفیت زندگی فرد مبتلا مختل نگردد.

کم شنوایی باعث آلزایمر می شود!

کم شنوایی مشکلی است که با افزایش سن نمود دارد لذا بسیاری از سالمندان این تغییر را همانند سایر تغییرات ناشی از سن پذیرفته و در صدد راه چاره ای برای آن نیستند که این مسئله آنها را در معرض ریسک بالاتری برای بروز فراموشی و یا اختلالات شناختی رایج در دوره سالمندی قرار می دهد. مطالعات نشان می دهند که سالمندان با کم شنوایی نسبت به سالمندان شنوا بیشتر در معرض ابتلا به فراموشی هستند. 

ما با مغزمان دنیا را می شنویم بنابراین وقتی توانایی شنیدن در اثر هر بیماری یا عارضه ای کم شود توانایی درک اصوات نیز کاهش می یابد. از آنجائیکه سمعک ها و سایر ادوات کمک شنوایی باعت تقویت اصوات و ارتعاشات جهت دریافت بهتر گوش داخلی می شوند به نوبه خود مغز شما نیز توانایی شنیدن و درک واضح تری را نسبت به حالت بدون سمعک خواهد داشت. 

یافته های ادیولوژیکی تروما به سر

ضربه های مکانیکی موجب درجات متفاوتی از پارگی و گسیختگی زنجیرة استخوانی می شوند ، اما عفونت علت اصلی این ضایعات بشمار می رود. ضربه های وارد به سر حتی اگر منجر به شکستگی استخوان تمپورال نگردند ، می توانند موجب انقطاع زنجیره شوند، دراین مورد یک یا همة استخوانها آنهم به شکلهای مختلف ممکن است در اثر ضربة وارد به سر متاثر شوند، به این ترتیب که ممکن است دستة استخوان چکشی ، زائدة بلند سندانی ، یا ساقهای رکابی دچار شکستگی شوند ویا استخوان سندانی جابجا گردد. یابد اذعان داشت که احتمال بروز این  عارضه در شکستگی تمپورال که در آن ضربة شدید به سر وارد می شود بسیار محتمل است.

غیر از موارد یاد شده ضربه های به پردة تمپان نیز می توانند ایجاد انقطاع در زنجیره نمایند. بطور مثال هنگام شیر جه در آب و ضربه با کف دست (ضربة سیلی در هنگام بازی می تواند سبب پارگی پردة تمپان، در رفتگی زنجیرة اســتخوانی و همو تمپانوم یا تجمع خون در گوش میانی شود). علل دیگر آسیب ها می توانند در اثر استفاده از گوش پاکن یا ورود اجسام نوک تیز به گوش باشد.

برخورد توپ در حین بازی به دهانة مجرای شنوایی خارجی ایجاد فشار ناگهانی وپارگی پردة تمپان می نماید.در ورزشهایی که به سر ضربة مستقیم وارد می شود مانند بازی فوتبال احتمال ایجاد کم شنوایی  حسی - عصبی تا حد کر کامل زیاد است. مشاوره شامل حفاظت از گوش سالم و ممانعت از ورود ضربه های متعدد بعدی است.در موارد ناشی از ضربه ،درد یک علامت است وبه هنگام شکستگی استخوان تمپورال فلج عصب هفتم نیز ممکن است وجود داشته باشد. بیشتر در مواردی که انقطاع زنجیرة استخوانی همراه با ترشح گوش میانی است، افت شنوایی کمتر از میزان معمول گسیختگی (45 تا 60 دسی بل) خواهد بود که این امر به علت انتقال بخشی از امواج صوتی از طریق مایعات گوش میانی است.در ادیومتری امپدانس ، تمپانو گرام نوعAd (کامپلیانس1 بیش از حد و عدم وجود رفلکس )مشاهده می شود. هر عاملی که باعث شلی پردة تمپان( منومریک) شود، می تواند تاثیری مشابه بر روی پردة تمپان داشته باشدو تمپانو گرامی مشابه انقطاع زنجرة استخوانی داشته باشد.

 برخی از محققین معتقدند وقتی از پروپ تـــن660 هرتز بجای 220 هرتز استفاده شود ،در انقطاع زنجیره تمپانو گرام W شکل ایجاد می شود .

چرا از دو تا سمعک باید استفاده کرد؟

اهمیت شنیدن با دو گوش مثل دیدن با دو چشم است .

در صورتی که گوش های شما دارای شنوایی طبیعی باشند و با یک دست جلو یکی از آن ها را بگیرید، آیا احساس نخواهید کرد که صداها را ضعیف تر می شنوید؟؟!!

برای افراد کم شنوای دوگوشی که فقط از یک سمعک استفاده می کنند، دقیقا چنین مشکلی بوجود خواهد آمد. پس در صورت وجود افت شنوایی دو طرفه، بهتر است که از دو سمعک استفاده شود.

مزایای استفاده از سمعک دو گوشی:
 

·         فهم بهتر گفتار (بخصوص در محیز های پر سر و صدا)

·         جهت یابی بهتر اصوات

·         راحت تر و بهتر شنیده شدن صداها

·         کاهش احتمال تنبلی گوش و از بین رفتن عصب شنوایی (بخصوص در نوزادان)

کلیاتی در خصوص کاشت حلزون شنوایی

اگر شما بیماری یا انسدادی در گوش خارجی یا میانی داشته باشید، ممکن است شنوایی هدایتی شما آسیب ببیند که می توان با درمان های دارویی یا جراحی آن را مرتفع ساخت. اما مشکل گوش داخلی می تواند باعث آسیب شنوایی حسی - عصبی شده و ناشنوایی عصبی ایجاد کند. در این حالت در بیشتر اوقات سلول های مویی آسیب می بینند و عملکردی ندارند. اگر چه بسیاری از رشته های اعصاب شنوایی ممکن است سالم باشند و امواج الکتریکی را به مغز انتقال دهند، اما به علت آسیب سلول های مویی بدون پاسخ هستند.

به دلیل اینکه در ضایعه شنوایی حسی- عصبی شدید امکان بهبودی با دارو وجود ندارد، این ضایعه فقط با تجویز سمعک توسط متخصص شنوایی (ادیولوژیست) و یا در صورت لزوم از طریق کاشت حلزون شنوایی قابل درمان می باشد.

دستگاه کاشت حلزون شنوایی یک دستگاه الکترونیک است که بخشی از شنوایی را به افراد ناشنوا برمی گرداند. این دستگاه با عمل جراحی در گوش داخلی کار گذاشته می شود و توسط دستگاهی که در خارج از گوش قرار می گیرد فعال می شود.

این دستگاه بدون استفاده از سلول های مویی آسیب دیده صحبت ها و صداهای محیطی را به سیگنال های الکتریکی تبدیل کرده و این امواج را به عصب شنوایی می فرستد. اغلب یک میکروفون برای دریافت اصوات در خارج از بدن و پشت گوش نصب می شود . یک «پردازنده گویایی» که معمولاً خارج از گوش بر روی کمربند یا داخل جیب گذاشته می شود، صداها را به سیگنال های الکتریکی مشخص تبدیل می کند. این کدها از طریق سیم نازکی به سمت بالا و به وسیله های نصب شده در پشت گوش انتقال می یابد و به صورت امواج رادیویی از پوست گذشته و به الکترودهای کاشته شده در حلزون شنوایی می رسد. سیگنال های دریافتی توسط الکترودها، رشته های عصبی شنوایی را تحریک می کنند تا اطلاعات را به مغز فرستاده و در آنجا به صورت صداهای معنی دار تفسیر و معنی شوند.

کاشت حلزون شنوایی فقط برای اشخاصی طراحی شده که از سمعک نتیجه خوبی نمی گیرند و یا دچار ناشنوایی مادرزادی هستند . این افراد باید 1 سال به بالا باشند ( مگر اینکه مننژیت دوران کودکی باعث ناشنوایی شده باشد).

متخصصین گوش و گلو و بینی عمل جراحی کاشت حلزون را انجام می دهند، ولی همه آنها قادر به انجام این کار فوق تخصصی نمی باشند. بدین منظور پزشک شما می تواند برای ارزیابی، شما را به یک کلینیک مخصوص کاشت حلزون ارجاع دهد

عمل کاشت حلزون شنوایی تحت بیهوشی عمومی انجام گرفته و حدود 2 تا 3 ساعت به طول می انجامد. در این روش عمل جراحی، لازم است که بیمار یک یا چند روز در بیمارستان بستری گردد.

حدود یک ماه تا 45 روز بعد از عمل جراحی، پردازنده سیگنال ها، میکروفون و دستگاه تفسیر و معنی کننده اصوات در خارج از گوش شما قرار داده می شود و تنظیم می گردد.

به شما یاد می دهند که چگونه از این دستگاه ها مراقبت کنید و چگونه از این طریق به صداها گوش فرا دهید. بعضی از کاشت ها به زمان طولانی تری برای تنظیم شدن و آموزش مربوطه نیاز دارند. همچنین ممکن است تیم توانبخشی از شما بخواهند تا برای انجام معاینات دوره ای و در صورت لزوم تنظیم دوباره پردازنده گویایی به کلینیک مراجعه کنید.

مراقب گوش تان باشید ...

کسانی که در محیط‌های پرسروصدا حضور دارند یا کارشان طوری است که دائم باید در این مکان‌ها باشند، حتماً باید سلامت گوش و وضع شنوایی‌شان را کنترل کنند. علاوه بر این، در عصر حاضر افرادی که از هندزفری یا ایرفون استفاده می‌کنند هم باید دقت داشته باشند با صدای بلند به موسیقی گوش ندهند، زیرا این وضع به مرور منجر به کم‌شنوایی حسی عصبی برگشت ناپذیری خواهد نمود.

البته اگر این مشکلات در مراحل اولیه تشخیص داده شود، می‌توان به درمان امیدوار بود ولی در صورتی که وضع ادامه پیدا کند بعد از گذشت مدتی، کاهش شنوایی غیرقابل برگشت می‌شود. بنابراین از بروز مشکلات کاهش شنوایی پیشگیری کنید تا نیازی به درمان نداشته باشید.